ظهور تعلیقیظهور متوقف بر عدم ذکر قيد را ظهور تعليقي مي‌گويند. ۱ - معناي ظهور تعليقيظهور تعليقي، مقابل ظهور تنجیزی بوده و عبارت است از ظهوري که انعقاد آن، معلّق بر عدم بيان تقیید مي‌باشد؛ به اين معنا که نياوردن قید در کلام، سبب انعقاد ظهور مي‌گردد، مانند:ظهور کلام در اطلاق، که معلق بر عدم بيان تقييد است؛ بنابراين، ظهور مطلق، ظهور تعليقي است و بستگي به اتمام مقدمات حکمت دارد. [۲]
عراقي، ضياء الدين، نهاية الافکار، ج۳، ص۱۴۷.
[۳]
جزايري، محمدجعفر، منتهي الدراية في توضيح الکفاية، ج۸، ص۲۵۷.
۲ - پانویس
۳ - منبعفرهنگنامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، برگرفته از مقاله «ظهور تطبیقی». |